Fiscale amnestie voor uw tweede verblijf?

Hebt u enkele jaren geleden een tweede verblijf gekocht in het buitenland en "vergat" u dat telkens op te geven in uw belastingaangifte? Dan kunt u die "vergetelheid" nu rechtzetten met de nieuwe fiscale amnestie, die deze keer “fiscale regularisatie” heet.

Fiscale regularisatie

De fiscale regularisatie is sinds 27 december 2005 van kracht. De nieuwe regeling is onbeperkt in de tijd, maar u mag er maar één keer gebruik van maken. Ook staat de regularisatiemogelijkheid open voor bijna alle soorten inkomsten, ook inkomsten uit onroerende goederen zoals die van uw tweede verblijf. De ontdoken inkomsten mogen wel niet afkomstig zijn van witwasmisdrijven. Evenmin mag er een gerechtelijk onderzoek tegen u gestart zijn, tenminste, u mag daar nog geen bericht van ontvangen hebben.

Een grijs tweede verblijf

Net zoals uw woning in België vertegenwoordigt uw buitenlands verblijf een inkomen, zelfs als het niet verhuurd wordt. In België heet dat inkomen het kadastraal inkomen dat in principe belastbaar is. Voor buitenlandse onroerende goederen vraagt de fiscus de ontvangen huur of de “huurwaarde” op te geven, al naargelang het goed verhuurd werd of niet. Als u die huur of die huurwaarde niet vermeld hebt in uw belastingaangifte dan bent u niet in orde met de fiscus.

Wat moet u opgeven voor de regularisatie?

Als uw tweede verblijft verhuurd werd is de situatie eenvoudig. U geeft de totaliteit van de werkelijk ontvangen huurgelden op. Als het niet verhuurd werd moet u de “huurwaarde” invullen. Die huurwaarde is de huurprijs die u in geval van verhuur redelijkerwijze had kunnen verkrijgen, een soort normaal geschatte huur dus, zoals het Belgisch kadastraal inkomen. In Frankrijk bestaat dat ook, de zogenaamde “valeur locative cadastral brut”. Uw aanslagbiljet voor de jaarlijkse, lokale onroerendgoedbelastingen, de “taxe d’habitation” en de “taxe foncière” kan u hierbij verder helpen. Spanje kent een soortgelijke regeling, de “valor cadastral”. Informatie hierover vindt u op het aanslagbiljet voor de “Impuesto sobre Bienes Immuebles” (ook IBI of SUMA genoemd), de jaarlijkse, lokale onroerendgoedbelasting. Let er telkens op dat u de bruto kadastrale waarde neemt. De fiscus kan die buitenlandse kadastrale waardes betwisten, maar met het officiële Franse “valeur locative cadastral brut” en de Spaanse “valor cadastral” staat u sterk in die discussie.

Bij zo’n betwisting kan u, volgens een uitspraak van het hof van beroep te Brussel van 27 november 1998, bv. ook attesten kan voorleggen van plaatselijke immobiliënkantoren. Hieruit blijkt dan voor welk bedrag uw verblijf jaarlijks verhuurbaar is. Dergelijke attesten zijn zeker aangewezen voor het huurinkomen uit landen die niet werken met een soort kadastraal inkomen. In dat geval overlegt u best met de fiscale administratie.

Mag ik de kosten en de buitenlandse belastingen aftrekken?

Als compensatie voor de onderhouds- en herstellingskosten wordt slechts 60 % (gebouwd) of 90 % (ongebouwd) belast. Buitenlandse belastingen mag u in mindering brengen voor zover dat inkomstenbelastingen zijn die rechtstreeks slaan op het bewuste onroerend goed, zoals de hoger vermelde “taxe d’habitation”, de “taxe foncière” of de “Impuesto sobre Bienes Immuebles”. Vermogensbelastingen zoals de Franse “Impôt de solidarité sur la fortune” of de Spaanse “Impuesto sobre patrimonio” zijn niet aftrekbaar. De globale inkomstenbelastingen als buitenlander, ook al zijn die gebaseerd op een stuk onroerend inkomen, kan u evenmin aftrekken. Tenslotte kan u ook Belgische intresten, voor zover u die voor uw woning hier niet kan gebruiken, in rekening brengen.

Hoeveel jaar moet u teruggaan?

Om dubbele belastingen te vermijden, zowel in België als in buitenland, heeft ons land met heel wat landen verdragen afgesloten. Meestal voorzien die in een, al dan niet spontane, uitwisseling van gegevens tussen de verschillende fiscale administraties. Als de Belgische fiscus zo informatie krijgt over uw buitenlandse inkomsten die gedurende een van de vijf voorafgaande jaren niet aangegeven werden, kan zij die alsnog belasten binnen de twaalf maanden. Ingevolge de recente programmawet heeft de regering die termijn nu verlengd tot vierentwintig maanden. Concreet kan de fiscus dus acht jaar terug gaan. Voor de fiscale regularisatie geeft u dan ook best de inkomsten of de huurwaarde van de voorbije acht jaar aan. Het strafrechtelijke aspect laten we hier bewust buiten beschouwing.

Concreet

Op de website van de federale overheidsdienst financiën www.minfin.fgov.be vindt u, op de hoofdpagina rechts onderaan, informatie over de fiscale regularisatie. U kunt er ook het officiële document voor de regularisatieaanvraag downloaden. Op dat formulier vult u onder A uw persoonlijke gegevens in en onder B. die van uw fiscaal adviseur. Onder C moet u onder punt 1 het totaal van uw buitenlandse inkomsten schrijven.

Een voorbeeld. Stel dat u een buitenverblijf in Valencia bezit, dat u vijf jaar geleden gekocht heeft en dat u verhuurt voor 5000,00 € per jaar. Ieder jaar hebt u 400,00 € aan lokale belasting “SUMA” betaald. Dan moet u nu het saldo, d.i. 4.600,00 € maal 5 of 23.000,00 € aan invullen onder C.1. Voeg daar, als bijlage, aan toe: a) uw berekening, b) kopie van uw aanslagbiljetten van de “SUMA” en c) een kopie van de huurovereenkomst. Het is aangewezen ook een kopie van de Belgische aanslagbiljetten mee op te sturen, met een berekening van de verschuldigde belasting. Dit alles verstuurt u naar het “Contactpunt regularisaties” dat ondergebracht is bij de Dienst voorafgaande beslissingen in fiscale zaken, Maria Theresiastraat, 1-3 te 1000 Brussel. Als u vervolgens de alsnog verschuldigde belastingen betaalt, krijgt u een regularisatieattest. Uw plaatselijke controleur wordt daarvan niet in kennis gesteld.

Hoeveel belasting betaal ik dan?

Zoals gezegd heeft België met heel wat andere landen verdragen afgesloten om dubbele belastingen te vermijden, een keer in ons land en een keer in het buitenland. In de meeste van die verdragen is geregeld dat er alleen belasting betaald moet worden in het land waar het goed gelegen is. In het andere land, België dus, is er vrijstelling van belasting. Maar die vrijstelling is niet volledig. De inkomsten moeten toch aangegeven worden en zijn slechts vrijgesteld met “progressie-voorbehoud”. Dat betekent dat die inkomsten meegerekend worden om het gemiddelde belasting-tarief te bepalen dat op uw andere inkomsten toepasselijk is.

Een voorbeeld. Stel dat een jaarlijks beroepsinkomen hebt van 50.000,00 €. Uw buitenlandse huur bedraagt 5000,00 € netto. Op een totaal van 55.000,00 € betaalt u 39,9 % belastingen of 20.751,50 € (alleenstaande, zonder bijzonder bijdrage sociale zekerheid, zonder gemeentebelastingen en met een forfaitaire aftrek voor beroepskosten). Uw stulpje met een huur van 5.000,00 € vertegenwoordigt 1/11 van uw totale inkomsten van 55.000,00 €. 1/11 van de totale belasting van 20.751,50 € wordt wettelijk vrijgesteld. Bijgevolg betaalt u 18.865,00 € i.p.v. 18.321,05 € (op een inkomen van 50.000,00 € zonder tweede verblijf). Het verschil tussen deze beide bedragen is dus eigenlijk de belasting die u betaalt op uw tweede verblijf in het buitenland. Zeker als uw Belgische inkomsten in de hogere tarieven vallen is die belasting (“regularisatieheffing” geheten) aan de lage kant, meteen een reden te meer om de fiscale regularisatie aan te vragen. Wel is er eventueel ook een implicatie voor de aftrekken i.v.m. uw woning in België.

Sinds 30 juni 2006 komt daar nog een boete bij van 5 %. Vanaf 1 januari 2007 wordt die verhoogd wordt tot 10 %.

Samengevat:

De nieuwe fiscale regularisatie kan ook voor uw tweede verblijf in het buitenland. Ofwel geeft u de huurwaarde aan ofwel de effectief ontvangen huur. Het formulier vindt u op de website van Financiën. Voeg een berekening en bewijzen van de huur of kadastraal inkomen bij de aangifte. Betaal de belasting en u bent gerust!